Gure esku dagoen informazio-kopuru gehiegizkoak zeregin titaniko bihurtzen du gure xede-publikoaren arreta erakartzea. Aldez aurreko baldintza bat da arreta-dei horrek hartzaileak ahalegin nulua edo minimoa egitea.
Argi dago jendearengana iristeko ez duela mezuak bakarrik balio. Oso erraz jarri behar zaio. Begiak ez dira gelditzen. Aurrean dutena arakatu eta agur.
Horregatik, gero eta ohikoagoa da markek webserie bat youtuben argitaratzea aukeratzen dutela ikustea. Webserie korporatiboek gora egingo dute. Hoss Intropiak, adibidez, “La estiLISTA” kaleratu du.
Marka komertzialek ez dute soilik ulertu Interneten ez badaude ez direla existitzen. Erakundeek ere ez dute nahi trenak ihes egitea. Europako Batzordeak ekoizpen txiki bat egin du Erasmus programa ezagutarazteko. “De Erasmus con mi familia” lanean Tomasen gorabeherak kontatzen dira, Parisen ikasten jarraitzea erabakitzen duen gazte lotsatia.
Bai, istorioak begietatik sartzen dira. Baina kontatu behar duzuna oso ona ez bada, ez duzu nahi inork begiratzea. Abiadurak istorioak adina kontatzen du.